Jakub Ćwiek - "Kłamca"

Tytuł: Kłamca - Tom 1

Autor: Jakub Ćwiek

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Data i miejsce wydania: Lublin, 2010


Moja ocena: 7/10
Zakładka: Intrygujący posiłek

Odkąd nie ma Boga, anioły nie grają fair. I to tłumaczyłoby obecność Kłamcy...

Chwilę, w której ta konkretna książka Ćwieka mnie zainteresowała, pamiętam jak dziś. Stała sobie na półce w Empiku pośród bieli innych okładek, a ja nie mogłam od niej oczu oderwać. Ten gość z przodu od razu wzbudził moją sympatię, tytuł dopełnił tylko uroku i po prostu musiałam mieć tą powieść! W końcu więc doczekałam się jej. I... nie jestem aż tak zachwycona.

Loki - adoptowany syn Odyna, patron złodziei i oszustów - przykuty do skały przez swego ojca, związany jelitami swego dziecka, został skazany na znoszenie jadu węża, cieknącego mu na twarz przez całą wieczność. Karę tę zakłócają anioły i ich atak na Valhallę, który kończy się powodzeniem. Od tej pory Loki staje się posłańcem niebiańskich sług od brudnej roboty. Jego płacą zaś są anielskie pióra.

Komiks o Kłamcy bardzo mi się podobał, byłam zachwycona tą namiastką powieści, liczyłam na to, że historia Loki'ego bardzo mnie wciągnie. I, niestety, pomyliłam się. Nie jest zła, ale oczekiwałam po niej zdecydowanie czegoś więcej.

Książki Jakuba Ćwieka mają jedną wspólną cechę. Są to antologie opowiadań powiązane luźną fabułą. Pomysł ten sprawdza się dość dobrze, ale nie w przypadku Kłamcy. A przynajmniej nie, jeśli chodzi o tom pierwszy, ponieważ jest to antologia dobra. Ale tylko dobra. Nie zachwycająca, nie genialna, nie wciągająca na amen i nie zostająca długo w pamięci.

Przyznaję powieści plus za bohaterów, zwłaszcza za tytułową postać, bo z jego losami aż chce się zapoznać, z kolei cała reszta - aniołki, bogowie, ludzie - również są dość ciekawi. Loki jest zabawny, "szczery" do bólu, dosadny i działa bardzo prosto. Krótko - jest typem bohatera, którego nazwiemy dupkiem, ale i tak będziemy go lubić.

Co w przypadku tego autora bardzo lubię, każdy z jego tekstów czyta się niezwykle szybko i przyjemnie, dzięki stylowi, który nie zanudza i pozwala ekspresowo przebrnąć przez cały wolumin. To, co również temu sprzyja, to bardzo specyficzny humor, który można w nich znaleźć. Całość jest więc na swój sposób i zabawna, i poważna.

Komu polecam sięgnąć po Kłamcę? Z pewnością fanom twórczości Ćwieka i miłośnikom antologii. Mi samej pozostaje zaopatrzyć się w kolejny tom i mieć nadzieję, że będzie w nim więcej określonej fabuły, a opowiadania nie pozostaną tak całkiem luźne.

Recenzja pojawiła się również na www.cymelium.blogspot.com.

Wyzwania: Czytam Fantastykę