Sherrilyn Kenyon - "Pocałunek nocy" [Mroczny Łowca]

Tytuł: Pocałunek nocy

Seria: Mroczny Łowca - Tom 4

Autor: Sherrilyn Kenyon

Wydawnictwo: MAG

Data i miejsce wydania: Warszawa, 2011

Moja ocena: 8/10

Zakładka: Niedoprawiona ambrozja

Pytać, co? jak? nie nam. Nam tylko żyć lub umierać.

Za Pocałunek nocy zabrałam się, po pierwsze, z pewną dozą niecierpliwości - ponieważ nie mogłam doczekać się dalszej akcji i rozwiązywania zagadek kolejnych bohaterów - po drugie, z - być może jeszcze większym - zawahaniem. W głowie wciąż przeplatała mi się historia Zareka, która zostawiła swoje stałe piętno i niekoniecznie chciałam ją czymś zastąpić. Mimo tego, przebrnęłam przez czwarty tom bardzo szybko i... trochę się zawiodłam.

Wolf, pochodzący z plemienia wikingów, należy do tych Mrocznych Łowców, którym samotność niezwykle doskwiera. Wojownik może wejść do baru, zabić kilka Daimonów, opuścić go, a po pięciu minutach i tak nikt nie będzie go pamiętać. Jedynymi, którym Wolf nie musi przedstawiać się bez końca, są jego potomkowie, Mroczni Łowcy, Zwierzo-łowcy, Apollici i Daimony. Pewnej nocy spotyka Cassandrę - księżniczkę wrogiego ludu - i ratuje ją przed Daimonami. Przekonany, że kobieta za chwilę o nim zapomni, pozwala sobie tylko na jeden pocałunek i odchodzi. Nie spodziewa się jednak, że spotka ją w swoich snach. Oboje myślą, że przeżywają tylko swoje wyobrażenia. Tymczasem, na ziemi pojawiają się Daimony, które chcą zabić Cassandrę, a których Wolf nie może pokonać.

Nie potrafię stwierdzić dlaczego, ale tą część serii czytało mi się znacznie gorzej niż poprzednie. Mniej fascynowała, bardziej nudziła, jednym słowem, była nieciekawa. Być może, jest to wina tego, że bohaterowie Pocałunku... nie nie mogą ze sobą być, a nie chcą. Na przeszkodzie stoi tak naprawdę tylko ich upór i niechęć. Wydaje mi się też, że w tym tomie, autorka postawiła bardziej na sceny erotyczne niż uczucia. Zlały się w jedno, ponieważ zostały przedstawione niemal w tym samym miejscu fabuły, co z kolei sprawiło, że akcja stała się nudna. Następnie, pewne wątki, które wręcz wskazane było, żeby bardziej rozwinąć, stały się tylko małym epizodem.

Bohaterowie. Nie zmieniło się absolutnie nic w przypadku Mrocznego Łowcy, choć, jak już wspomniałam, przez sceny seksu poznajemy go nieco słabiej. Wydawać się może, że autorka postanowiła każdego ze swoich męskich bohaterów przedstawić jako zabawną, trochę ironiczną postać. Z  początku w niczym to nie przeszkadza, ale po czterech tomach monotonność Mrocznych Łowców trochę denerwuje.

Jeśli chodzi o Cassandrę, podobnie, jak w dwóch pierwszych częściach, jest to kobieta odważna, silna i samowystarczalna. A ponieważ pochodzi ze specyficznego rodu, całkiem interesująca. O postaciach pobocznych, niestety, nie zostaje powiedziane zbyt wiele - a szkoda.

Podsumowując, uważam, że fani serii Sherrilyn Kenyon jak najbardziej powinni przeczytać Pocałunek nocy, ale nie należy oczekiwać po nim czegoś wspaniałego. Można jednak mieć nadzieję, że tom piąty będzie tak dobry, jak pierwsze.

Wyzwania: Czytam Fantastykę, Paranormal Romance, Z półki