John Green - "Szukając Alaski"

Tytuł: Szukając Alaski

Autor: John Green

Wydawnictwo: Bukowy Las

Data i miejsce wydania: Wrocław, 2013

Moja ocena: 10/10

Zakładka: Gotujące krew

Jak wydostać się z tego labiryntu cierpienia?

John Green stał się ostatnio niezwykle sławny nie tylko w Ameryce, ale również w Polsce. Głównie za sprawą podobno wspaniałej powieści Gwiazd naszych wina. W końcu musiało nastąpić moje spotkanie z tym pisarzem. A chciałam zacząć je nie od jego najsłynniejszej książki, ale właśnie od debiutu. Pomyślałam sobie, że jeśli na tym etapie mnie zauroczy, to potem może być już tylko lepiej. Po przeczytaniu Szukając Alaski mogę powiedzieć całkiem szczerze, że rozumiem fenomen Greena. Fenomen, na który złożyło się kilka czynników.

Miles Halter jest zwyczajnym nastolatkiem w żaden sposób niewyróżniającym się z tłumu i nie posiadającym przyjaciół. Jego szkolne życie wieje nudą, a największą dla niego rozrywką jest zapamiętywanie ostatnich słów. Postanawia to jednak zmienić. Zapisując się do nowej szkoły z internatem wyrusza na poszukiwanie Wielkiego Być Może. Spotyka tam kilka interesujących osób, ale przede wszystkim poznaje fascynującą Alaskę Young, która od pierwszej ich rozmowy nie przestaje zaprzątać jego myśli.

Jak już wspomniałam, rozumiem fenomen Greena. Szukając Alaski to powieść naprawdę wspaniała, jednakże... nie jedyna w tym stylu. Już po rozpoczęciu czytania nasunęła mi się myśl, w której stwierdziłam, że my też mamy taką książkę. I jest tak samo dobra. Albo lepsza, w zależności od punktu widzenia. Jednak nie ma najmniejszych szans na to, żeby Radio Armageddon Jakuba Żulczyka dorównało sławie tego amerykańskiego pisarza. Ponieważ wspomnianą historię czyta się ciężko. Jest bez wątpienia powieścią trudną. Powieścią o młodzieży, dla młodzieży, której młodzież jednak nie powinna czytać, jak się mówi. A Green pisze lekko. Choć tematyka obu książek jest podobna, Szukając Alaski przedstawiona została w sposób łagodniejszy, mniej odważny i bardziej przystępny. Dlatego przyniosła autorowi taką sławę.

Nie da się jednak zaprzeczyć, że ten debiut zaliczyć można do grona świetnych. Wybitnych wręcz. Historia zbuntowanych nastolatków, która bawi, ciekawi i wzrusza, ale nie w ten dołująco-depresyjny sposób, a w lekki, stonowany. Green dobiera tego typu wątki w znakomity sposób, a dodatkowo przedstawia je tak specyficznie, że te wydarzenia nie do końca docierają do świadomości czytelnika. Są tam, ale jak gdyby za mgłą, jakby były nieprawdziwe. Takie gwałtowne, nagłe, wzbudzające szok i niedowierzanie.

Co już napisałam, powieść, choć porusza odważny i mocny temat, przedstawiona jest w formie, która go tonuje, łagodzi i sprawia, że nie jest odbierany tak drastycznie. Dodatkowo, ponieważ pisana jest lekkim językiem, niezwykle szybko brnie się przez całą fabułę i kiedy akcja już się kończy, cała treść tak naprawdę przybiera tę rzeczywistą formę i wtedy można powiedzieć tylko: łał, to było coś, na jednym wydechu.

Oprócz tego, na pewno nie będzie to żadnym zaskoczeniem, kiedy napiszę, że czytelnik, sięgający po tę książkę dostaje naprawdę  fantastyczne kreacje bohaterów. Głównej postaci - Milesa Haltera, Kluchy - jego przyjaciół - tu warto wspomnieć o Pułkowniku, który fascynuje, choć z początku wydaje się raczej niezbyt sympatyczny - a przede wszystkim samej Alaski. Alaski, która do końca powieści pozostaje nieodkryta, tajemnicza i bardzo skomplikowana. Wzbudzająca wiele emocji.

John Green zachwycił mnie tytułem Szukając Alaski. Dał mi coś niesamowitego, zapadającego w pamięć i poruszającego. Wiem, że sięgnę po jego kolejne dzieła. Wiem, że teraz muszę je przeczytać. Ponieważ ten autor zauroczył mnie już swoim debiutem. Polecam każdemu, żeby przekonał się sam, co takiego jest w Greenie i jaki jest jego fenomen.

Za możliwość zapoznania się z powieścią serdecznie dziękuję wydawnictwu Bukowy Las.